Beste vrienden en familie. Ondertussen is het donderdagochtend geworden en dus schets ik eerst even kort het verloop van de voorbije dagen.
Maandagmiddag in Ouaga aangekomen met koffers vol Franse leesboeken schoolmateriaal, partituren en muziekinstrumenten waarvoor dank aan Fabienne, Anne, Brigitte,Hans, Cristel, Hans, Carine, Sylvie, Frederique, Henri, Griet en nog vele anderen. De luchthaven is deze keer netjes georganiseerd en zoals altijd wordt er veel gelachen...Afrika...er gaat zoveel mis. Dat weet ik nu ondertussen wel. De instelling die ze hebben: "vous avez la montre, nous avons le temps" maakt dat de zaken er niet echt vooruit gaan of laten we zeggen toch niet zoals ik dat zou willen. De voorbije maanden heb ik eindeloos zitten wachten, wachten,wachten op een geplande teleconferentie, op een telefoon, op een mail.Oui,oui Miek ça marche betekent zoveel als: dat is toch wat JIJ horen wil nietwaar.
Maar goed het huisje zou volgens hen leeg zijn en ze willen wel echt dat er een centrum wordt opgericht want dat hebben ze overlegd dus besloot ik nu ( en dus niet in september 2017 zoals in mijn planning was voorzien) te gaan kijken of dit klopt met de realiteit.Hoewel het moment niet echt ideaal is met mijn eigen academie in Antwerpen hou ik het niet meer en wil nu weten hoe het in centrum 1 verloopt en of er een kans is om het tweede op te richten.
Dinsdagmiddag aangekomen bij "mijn" 40 kinders die even blij zijn als ik. Faina,Safiatou, Abi, Kiki, Youd, Asienne, Clovis... en Nova die me niet meer loslaat en maar blijft herhalen Madame Miek tu m'as tellement (60 keer heeft ze dit herhaald op het moment dat ik ben beginnen tellen) manqué.On commence demain Madame Miek?
Eerst naar het huisje gaan kijken...inderdaad leeg en netjes.
Dan maar eens gaan polsen bij het "parlement" ( een groep universitairen van rond de 30 jaar die dag in dag uit eindeloos discuteren de tout et de rien) wat zij zoal denken van een centrum tegenover hun werkplaats...wat centrum?,hoe centrum?...ze zijn duidelijk niet op de hoogte.Nochtans had ik andere info gekregen, zelfs een mondeling lijstje met namen van wie mee ging ondernemen.( haha) Ineens zie ik weer duidelijk het nut van mijn reis voor ogen. Dan naar de ouders...ook niet op de hoogte maar laaiend enthousiast. Ik heb ondertussen met mijn weinige Afrika ervaring wel begrepen dat je niets kan forceren en vooral het initiatief ( eventueel wat gestuurd) bij hen moet laten. Ze stellen voor om zondag een vergadering te beleggen waar ik niet bij moet zijn. Ok dus.
En nu dus de planning en de sheet terms op papier krijgen.
Hoeveel mensen heb ik nodig? Wie gaat wat doen...Gisteren heel de dag gesproken met mensen die hier al projecten op poten hebben gezet zowel blanken als Burkinabés.Gesprekken met ouders. Vandaag onderhoud met "het parlement" en de muzikanten. Zodra het netjes op papier staat deel ik het jullie allen mee...nu zit ik in de zon te werken ( 21 graden) temidden van Burkinabés met mutsen op en dikke truien aan.
Een fijne dag aan jullie allen.